یک روز می بوسمت !
یک روز که باران می بارد،
یک روز که چترمان دو نفره شده
یک روز که همه جا حسابی خیس خیس است ،
یک روز که گونه هایت از سرما سرخ سرخ شده ،
ارامتر از هر چه تصورش کنی ، ......
اهسته می بوسمت....!!!

دور که میشوم، نزدیکتر می آید…!
نزدیک که میشوم، دورتر میرود…!
انگار که این ” فاصله ”
همیشه باید به شکلی رعایت شود !
.
.
.
زمستان است
و من شنیده ام روزها کوتاه تر میشوند
ولى . . .
نمیدانم چرا دارند این روزها
هى بلندتر میشوند، بى تو !
.

بین
من و تو
مرگ نمی تواند جدایی بیندازد…
فاصله که دگر هیچ…
.
.
.
در دوری لذتی است که در با هم بودن نیست
چون در با هم بودن ترس از فراق است و در دوری شوق دیدار . . .
.
.
.
رفتــه ای
و مــن هــر روز،
بــه مــوریــانــه هــایــی فکــر مــی کنــم
کــه آهستــه و آرام
گــوشه هــای خیــال ام را مــی جــونــد!
تــا بــی “خیــال” نشــده ام،
بــرگــرد . . .

گاه دلتنگ میشوم

 

دلتنگ تر از همه ی دلتنگی ها..

گوشه ای مینشینم و حسرت ها را میشمارم

و باختن و صدای شکستن را...  

نمیدانم من کدامین امید را نا امید کردم

و کدام خواهش را نشنیدم

و به کدام  دلتنگی خندیدم

که چنین دلتنگم...

وقتی تمام احساس دلتنگیت را با یک به من چه پاسخ میگیری

به کسی چه چقدر تنهایی....

کاش هر روز جمعه بود و

دلتنگیهایم را

گردن غروبش مى انداختم …

نگاهم کن که چشمانت قشنگ است
 

صدایم کن که دل در سینه تنگ است

مرا با خود ببر آنسوی غربت
   

که اینجا شیشه هم از جنس سنگ است....

وقتی دلم برات تنگ میشه
 

میرم پشت ابرها و زار زار گریه میکنم
  

تا کسی منو اشک ریختنمو نبینه

هر وقت بارون میاد بدون که دل من برات تنگ شده

انگشتانت را به من قرض  بده

برای شمردن لحظه های نبودنت کم آوردم...!

امروز که آیینه جوابش سنگ است

در زهن زمانه عشق هم بی رنگ است

هرکس که نداند تو خودت میدانی 

آری به خدا دلم برایت تنگ است …

دلتنگی من تمام نمی‌شود 

همین که فکر کنم من و تو دو نفریم

 
دلتنگ‌تر می‌شوم برای تو . . .

سوهان می کشم قصه ی دلتنگی هایم را،

تا هموار سازم جاده های آمدنت را …

 .

چه فرقی می کند

آن سوی دنیا باشم یا فقط چند کوچه آن طرف تر…؟!

پای عشق که در میان باشد

دلتنگی دمار آدم را در می آورد …

من ماندم و ۱۶ جلد لغت نامه،

که هیچ کدام از واژه هایش مترادف این “دلتنگی”های لعنتی

نمیشود

کاش دهخدا میدانست دلتنگی معنا ندارد !

 
درد دارد…

تو که می آیی 

پنجره ای باز می شود 

پرده بی رنگ دلتنگی 

کنار می رود 

آرام میان جانم 

خانه می کنی . . .

نمی دانم

 
چرا امشب واژه هایم

خیس شده اند ...

مثل ِ آسمانی که امشب

می بارد …

و اینک باران

بر لبه ی  پنجره ی  احساسم

می نشیند

و چشمانم را نوازش می دهد …

تا شاید از لحظه های  دلتنگی 

گذر کنم…

عاشقتم محمد

خیلی دلم برات تنگ شده...